Orthodontie voor tieners (liesft vóór 15j.)
Hoewel een orthodontische behandeling op elke leeftijd een meerwaarde kan bieden, is dat van cruciaal belang bij tieners, gezien deze leeftijd wordt gekenmerkt met veel dentale en skeletale ontwikkelingen. Met name tussen de leeftijd van 11 en 14 jaar doorkomen bijna alle definitieve tanden, waardoor we de kans hebben om eventueel het doorkomen van de tanden evenals de richting daarvan te beïnvloeden. Een voorbeeld hiervan is wanneer een nog niet geërupteerde bovenhoektand een nauwe relatie heeft met de wortels van bovensnijtanden. In sommige gevallen kan dit leiden tot wortelschade en uiteindelijk het verlies van de snijtanden. Een tijdige diagnose en vervolgens interventie zou dergelijke schade kunnen voorkomen.
Klinisch voorbeeld :
Bij deze patiënte lag de kroon van de hoektand tegen de wortel van een snijtand. In deze toestand is het uitwijken van de buurtanden de prioriteit, pas later is het veilig om de blokjes te plaatsen. In dit geval duurde het ca. 9 maanden om eerst de ingesloten hoektand naar de juiste plaats te brengen.
Groei is een zeer belangrijke factor in orthodontie en de groeispurt gebeurt rond deze leeftijd. Door het g gebruik te maken van dit natuurlijke fenomeen, is het soms mogelijk om een aantal problemen op een conservatievere manier op te lossen en vervolgens op een latere leeftijd een chirurgie te vermijden. Tevens is het nog mogelijk om een te kleine bovenkaak in op deze leeftijd niet-chirurgisch te verbreden om genoeg plaats te maken voor de tanden, wat later vaak behandeld zou worden door een kaakoperatie of door het verwijderen van tanden. U vindt meer informatie hierover op het pagina kennisbank.
Klinisch voorbeeld :
Bij deze jongeman was er een significant ruimtegebrek. Door de skeletale verbredin werd er genoeg ruimte gecreëerd in de bovenkaak, later volgde de plaatsing van de blokjes.
Onzichtbare beugels of aligners
In het algemeen zijn er 2 veelgebruikte methodes om klassieke orthodontie te verrichten :
Blokjes of brackets zijn wat de meeste mensen associëren met orthodontie. Deze blokjes worden vastgelijmd op de tanden, waarna er een reeks draden in wordt geplaatst. De combinatie van draad en blokjes bepaalt het traject dat elke tand moet afleggen om uiteindelijk naar de gewenste positie te komen. Deze techniek kan ons een zeer nauwe precisie bieden en is al vele jaren een grotendeels voorspelbare manier om tanden te verplaatsen. Bovendien worden de orthodontische krachten doorlopend uitgeoefend (zolang de draad actief is), aangezien de patiënt de apparatuur dag en nacht in zijn mond draagt. Echter zijn er ook nadelen, met name vergt het dragen van blokjes extra voorzichtigheid bij het eten om het loskomen van de blokjes te vermijden. Een losgekomen bracket betekent vaak een extra bezoek en uiteraard een langere behandelingsduur. Daarnaast kunnen voedselrestjes zich gemakkelijk accumuleren rond de blokjes door de vorm van de apparatuur. Deze vermoeilijkte poetsbaarheid kan bij minder goede orale hygiëne resulteren in gaatjes en tandvleesovergroei.
Sinds de jaren 2000 hebben aligners, of vrijwel onzichtbare beugels, een steeds belangrijkere rol gespeeld in de orthodontie. Die zijn uitneembare, op maat gemaakte beugels die op de tanden geplaatst worden (net zoals een nachtbeugel). Aligners worden uit een transparent resin gemaakt en zijn daarom bijna onzichtbaar, wat de aligner-orthodontie de ideale methode maakt voor wie een minder opvallende uitstraling wenst. In principe krijgt de patiënt een reeks aligners en elke aligner gaat de tanden een stap dichter brengen bij het gewenste resultaat. Naast betere esthetiek, betekenen aligners ook veel betere poetsbaarheid. Uiteraard zijn er hier ook nadelen. Sommige bewegingen kunnen zeer moeilijk met aligners gerealiseerd worden. Met andere woorden is niet iedereen de juiste patiënt voor aligners. Ook vindt er geen beweging plaats als de patiënt de aligner niet draagt.
De laatste jaren is er een groeiende trend om waar mogelijk een deel van de behandeling met blokjes te doen en een deel van de behandeling met aligners. Op deze manier worden de bewegingen die het beste gaan met blokjes met blokjes gedaan, en dan schakelt men over op aligners.
